Landelijk artikel over Jeroen Adriaans
EINDHOVEN – Hij noemt zijn bedrijf nog een start-up maar zijn Linkedin-profiel lijkt soms een toeristische attractie gezien het aantal bezoekers. Bamigo oprichter Jeroen Adriaans (31) uit Mierlo houdt het hoofd koel. Hij werkt gestaag aan zijn ambitie. Over vier jaar moet heel Europa aan de bamboe onderkleding zijn.
Adriaans is van de grote stappen. In het vierjarig bestaan van zijn onderneming groeide hij van achteraf magazijn in Lieshout naar een strak betonnen kantoorpand aan de Eindhovense ring. Zeven man is er in vaste dienst en Adriaans boekt enkele miljoenen omzet. Hijzelf doet dat in redelijke anonimiteit want het is het Pandamasker uit de reclame dat de bekendheid geniet. En de naam. Zowat over de volle breedte van het kantoorpand knalt zijn bedrijfsnaam van de gevel. Groter zelfs dan dat van de eigenaar advocaten.
Arbeidersgezin
Adriaans grinnikt. ,,Ik had er wel een schets van, maar het is wat groter uitgevallen.” Het tekent de man, groot denken doet hij naar eigen zeggen graag. ,,Ik kom uit een arbeidersgezin, moeder in het onderwijs, vader in werktuigbouw en ik heb het altijd goed gehad. Maar ik was altijd de uitzondering in het geheel. Ik ben ambitieus, denk graag groot en praktisch. Ik had het makkelijk op school, kreeg vwo advies maar ik wilde naar de mavo met mijn vrienden. School zei: ‘hij moet hogerop’, mijn ouders zeiden: ‘Laat ‘m, hij zit er lekker. Hij komt er wel.’ Ik wist nog niet wat ik wilde, dus deed ik brede opleidingen, mbo in Helmond en daarna hbo bedrijfsmanagement met specialisatie bedrijfseconomie aan de Fontys. School was bijzaak. Ik werkte dertig tot veertig uur per week naast mijn studie.”
Praktijkervaring
En dat werken, vooral bij wie, daarin koos hij weloverwogen. Banen in de logistiek, ICT, masterdata, nergens langer dan 2 jaar, alleen als financieel adviseur bij een bank gedurende bijna 2,5 jaar. ,,Daar boekte ik maximale resultaten maar kon ik vanwege de crisis niet doorgroeien. Toen ben ik weggegaan.” Een foute keuze maakte hij ook. Als specialist pensioenen bij een bank hield hij het slechts vier maanden vol. ,,De omgeving, de mentaliteit, saaie, bittere stof. Ik houd van een lolletje op de werkvloer. Na een week heb ik dat al kenbaar gemaakt bij mijn werkgever en na twee maanden heb ik opgezegd. Daarna ben ik als marketeer aan de slag gegaan in de online verkoop van lampen. Toen was de cirkel rond. Ik heb zelf mijn loopbaan bepaald en mezelf enkele jaren extra praktijkervaring gegeven. Dan leer je dat in de praktijk 1 + 1 niet 2 is maar 2,5.”
Ik word de Hugo Boss van de bamboe.Jeroen Adriaans
Nota bene zijn laatste werkgever opperde of het niet eens tijd werd voor hem om voor zichzelf te beginnen. ,,Zij geloofden in mij, wilden mij steunen. Ik had de ambitie, maar niet de middelen. Ik had nog niet duidelijk waarin ik zou ondernemen tot een bekende van mij gezondheidsklachten kreeg. Vanwege zijn aandoening zweette hij veel en ondervond daardoor huidproblemen. Hij moest zich wel vier keer per dag omkleden. Hij kwam opgetogen met een T-shirt van bamboe aan, na twee weken zat er een gaatje in. Kan niet. Ik ben in die markt gedoken en vond geen van de bestaande aanbieders kwalitatief goed genoeg. Dan ga ik het zelf doen. Ik word de Hugo Boss van de bamboe.”
Speeltuin op je werk
Je kunt het als branie lezen. Ware het niet dat Adriaans de daad bij het woord voegt. Efficiënt gestaag werkt hij naar zijn doel toe. Europa online veroveren met zijn T-shirts, ondergoed en sokken. Maar je bent jong, er is toch ook meer dan alleen zakendoen? ,,Ik heb zeker twee jaar lang geen privéleven gehad. Ik ben al ruim zes jaar samen met mijn vriendin, we zijn verloofd, en zij heeft altijd in mij geloofd. Ik heb heel weinig tijd voor haar gehad. Non stop Bamigo. Het is mijn kindje. Maar ik heb mijn vriendengroep van vroeger nog altijd om mij heen. Ik woon nog in Mierlo. De vaste kern is van begin af aan ook mijn vaste klant. Zij zijn er trots op, ze gunnen het mij. Dat vind ik pas echt rijkdom. Als het met mij goed gaat, dan ook met de mensen om mij heen maar ik let wel op met wie ik wat deel.“
En op het werk? ,,Ben ik de collega. De directeur dat ligt me niet. Noem me general manager maar ik ben een beetje Manus van alles. Ik zit het liefst tussen mijn team. Dan krijg ik mee wat er gebeurt en ik wil me nog wel eens vervelen op mijn werkplek.” Die moet aanvoelen als tweede thuis vindt Adriaans. Dus is er een Playstation, voetbaltafel , vrijdagmiddagborrel. ,,Ik geloof in het concept van een halve speeltuin. Gezelligheid op de werkvloer is heel belangrijk. En tien minuten Fifa spelen is geweldig voor de productiviteit. Als je goals samen realiseert, moet je die ook samen vieren.”
Toekomst
En de toekomst, ligt de verveling al op de loer? Vier jaar is lang gezien Adriaans werkverleden. ,,Vier jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik in de onderbroeken zou zitten. Nu vind ik het meest interessante wat er is. Met het maken van één short zijn wel tien man bezig. Met grote en kleine lapjes handmatig uitsnijden, nette naden, maatafwijkingen, dat is textiel. Het is een technischer product dan ik gedacht had. Voor de komende jaren heb ik voldoende uitdaging. Ik probeer andere start-ups te helpen met advies en mijn kennis. Ikzelf heb ook de kans gekregen. Je moet een ander alle geluk wensen anders ben je het zelf ook niet waard. “
Bekijk het originele artikel via de onderstaande link: